Daquela rapaza

"Apartou os ollos, buscou o horizonte que pechaban os montes do outro lado do val e acordouse daquel día de verán, uns meses antes, cando o descubrira sentado nas instalacións do Clube de Tenis falando con Mariana. Coa mirada pousada na lonxanía, ela mesma se sorprendeu pensando que, aínda que seguía crendo que a réplica que uns momentos antes lle pasara pola mente era certa, sen embargo, prefería que el cumprise o que acababa de prometer e que non lle volvera falar daquela rapaza."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 59.