"E vai don Nemesio, un día que había carreta, cando ouvíu os carros que xa viñan cantando perto da Plaza da Constitución, foise alá correndo, chamóu á guardia civil e alí mesmo lle tiveron que botar xabón ós eixos. (...)
E subirás ó salón mairo do casino pra sentarte no butacón roxo de coiro a pensar que cómo será posible, Xesús, mover os pés con tanta arte seguindo sóio o ritmo epiléptico que marca a batería."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 46-52.
No hay comentarios:
Publicar un comentario