"Don Telesforo pedíu por ela aquela noite na novena dos Milagros, e os nenos da escola encargástedes unha misa á Santa Lucía. Cando pasóu un mes sóubose que Loló botaba horas sentada nunha hamaca, na horta, cos ollos vendados, tomando o sol e escoitando a radio todo o día. (...)
Baixaba as escalerias do adro bambeando a falda de cadros, sorrindo, agarrando forte o fermoso misaliño blanco, pensando quén sabe qué, e iba sentarse ó café Principal a tomar unha laranxada."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 52-53.
No hay comentarios:
Publicar un comentario