"A voz de Chicha, amorosa e pequeniña, levábate de pronto ó tempo da escola e do buraco. E Deus estaba triste. Pra contentalo terías que deixar de asistir a reuniós mundanas como aquéla, devolverlle ó Pavesa o libro de La Celestina, (...) espantar os malos pensamentos que provoca a vista dos peitiños das rapazas, visitar ó crura Federico Fumaces máis a miudo, subir os xoves ó barrio de Vichita a levar as mantas de San Vicente ás familias probes, (...) axudar a poñer a mesa, e despois recollela, volver ó Instituto pola tarde, (...) evitar o encontro con Chedes á saída..."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 73-74.
No hay comentarios:
Publicar un comentario