"de que a familia Kennedy é unha familia rabiosamente capitalista; dun periodista de Ourense que ve tódalas noites á Virxen de Fátima sentada na agulla pequena do reló da catedral; de que Méndez Ferrín lle pegóu unha galleta a non sei quén; de que o galego é idioma e non dialecto; de que o galego sirve prá poesía pero non pró ensaio; de que o galego sirve prá todo como calquera outra lingua; de que se lle debía ensinar ós nenos nas escolas."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 116.
No hay comentarios:
Publicar un comentario