A mau de Chedes

"A orquesta tocaba xa música de baile e o teu pai levóute a velo. Alí estaba, arrimado ó palco da música, coa gabardina posta, rodeado de nenos que miraban, tomando o pouco solciño que quedaba. Despóis empleárono de laceiro no Axuntamento e non collía un can. Acabou sendo amigo de todos, por bo e por simpático. (...)

  Foi xusto aquela tarde de domingo, en tanto mirabas no cine das sete os labios grandes e roxos de Marilyn enchían a pantalla, cando a mau de Chedes fixo un movemento así como de sorpresa e quedóu ó par da túa, rozando máis que nunca, pegadiña cáseque de todo."

Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 63-64.