"A víspera mesmo queimaran dúas casas en Laróis e sábese (eso di a aboa Enriqueta) que colleron ó crego e que o puxeron de xionllos e pegánballe lume ós pouquiños no fondo da sotano (os desalmados) e vai e arriman ó alcalde contra a parede e péganlle catro tiros, todo porque cando a guerra mandara prender ó Cesarito Cubano, que puxera un letreiro na porta da eirexa: campesino antes de entrar en el templo de la mentira escucha esta verdad: la religión es el opio del pueblo."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 22.
No hay comentarios:
Publicar un comentario