Máis de dúas horas falando

"Xesús, qué desgracia a de Tino Ramos, o morto que aínda onte lle dixera ó papá que o peito dun home leva un reló dentro, ten conta non te vaias esquecer de lle dar corda (díxolle) e foise ver á Nonó á rúa do Parral, e alí estivo máis de dúas horas falando: contóu cómo en Leningrado se ocupara cunha enana, pero que non había ocupación como a propia (eso decían que dixo)."

Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 66.