"Seguro que baixóu pola carretera hastra a ciudade sin agardar pola carrilana, foi rezar á catedral e pedíulle a Deus que non che pasara nada e que fixera de ti un neno bo, tal como ela sempre te educara, que despóis de todo pequena sería a falta cometida, que son uns esaxerados. Despóis agardóu polo coche da unha e fíxolle os encargos de sempre ó Paquiño Portugués: que mercara un quilo de plátanos mañá pola mañá e fora correndo á esquina dos Remedios antes das novas pra lle dar o paquete ó chofer da carrilana e unhas letras pra ti."
Carlos Casares, Xoguetes pra un tempo prohibido, ed. Galaxia, 4ª edición, Vigo, 1976; páx. 44.
No hay comentarios:
Publicar un comentario