Andando como quen lee

"-...que si non lles dou ben adeprendidos de coro, pra atrás e pra diante, o Papuxas esmágame con outra chaqueta, que ás cinco pódeme botar, que eu márchome da casa agora mesmo a estudar no Espolón da Praza Maior, que aínda se ve millor cos focos novos.

 - ¿Íreste? Ja, ja, non me fagas rir "que tengo el labio partido".

 O cabrón do rapaz chora que chora; funme beber; pola fiestra da cociña víase o tempo virando pra chuvia; tamén podía estudar nos soportais da Praza Maior, andando como quen lee, anque se coñeasen de min."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 127, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).