A ringuileira ao solpor

"Dixéronnos no Fielato dos Remedios que se vira pasar a ringuileira ao solpor, e que no Ribeiriño quedara un can endentado i escoándose do seu sangue pola parte baixa do pescozo, e outro morto dunha roda de carromato que o pillou.

  Seguimos até Quintián onde había unha porta con luz e perguntámoslle ao alquitareiro que alí había e díxonos que por alí non se viran.

  E voltamos e chegamos á beira do Miño, por embaixo do Quintal de dona Calrota, e había lugar dabondo pra ver e non se viu ren, e voltamos pra a casa e deitámonos, eu moi acorado, a Evanxelina moi boa conmigo..."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 108, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).