"Á mañá do outro día, cando ía pra a escola, vin ao lonxe outros rapaces que andaban na escola do Novelle armando á pándiga, ollando algo que tiñan no meio.
O Evencio da dulcería, chamoume non ben me albioscou.
-Suso, corre.
Non corrín pro apertei o paso.
(...)
Era moi de mañá, ninguén de perto nin de lonxe, eu no meio da rúa, todo fechado, eu non sabendo como lle valer. O irmán do Peste berroume, denantes de volver a esquina:
-¡Métea nas Recollidas!
Dun repente a Tula coneceume e púxose a ouvear pra min, querendo brincar pra min arrastrando ao can que pegou un tirón."
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 109, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).
No hay comentarios:
Publicar un comentario