Todos polo mesmo buraco

"que eisí fan as nais do señorío, como si cada un dos seus fillos fose un lóstrego, como si os seus lles "chegasen de París" e nós do Saltodocán ou do Regueirofozado: "Pepito que te vas a mancar, Pepito come la pavía, Pepito no hables con ese ordinario", como si non saísemos todos polo mesmo buraco, como decía o Mosquera, que a xente do señorío é máis doada a facer difrencias en todo, alá iles."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 95, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).