Lambedelas aseñoritadas

"Volvinos atopar á saída do traballo (teño o taller de modelado en Mariñamansa) xa cansos, cedendo e recobrando os postos, todos iles co mesmo modo tristeiro, ouseso, pro xa sin espranza, coasi poético. Ían polos baixos do Posío, por frente á Fonte do Picho. A cadela do Aser e da Severa, diu dúas ou tres lambedelas aseñoritadas na auga do caño, como si o fixera de comprido, e os outros beberon a eito na pía, escangallados, enlarafuzados, sedentes de verdade."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 99, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).