Melancolías

 "Manoliño arrecada máis a vista e olla somentes as terras perteñecentes ao lugar mesmo de Vilardebós. Montes, cañadas, lombeiros e ribeiras que el coñece moi ben, coa súa toponimia incrusive. Ollando pra estes sitios a súa ialma atéigase de melancolías: Por todos eles corréu e discorréu a súa infancia en pasatempos e divertimentos. Manolíño síntese neno e do seu peito deixa voar o rapaz que fora. Desvaído coma home, vese de cativo xogando e rexoubando pola Pala de Pereiros, pola Mallada, pola Casa dos Mouros, pola Touza de María Manta, pola Pedra do Tendeiro, polo Cotorrón, pola Ribeliña, polo Carqueixal, polo Campelo, pola Pedra da Golada, polas Míllaras, polo Bertolucido, pola Cabaxe da Pena, polas Barxas, polos Sueiros, polas Sínsoas, polo Campalto..."

Silvio Santiago. Villardevós, Ed. Galaxia. Biblioteca Básica da Cultura Galega,  nº 40; 1982. Páx. 185-186.