O donaire dos parrafeos primeiros

 "Tería Manoliño dazaséis anos cando polas noitiñas ía á Fonte de Abaixo a adeprender de mozo. Pero das cousas do amor só adeprendéu o rexoubeo teórico, o donaire dos parrafeos primeiros. De ahí non pasóu, e delo doeuse toda a vida. O mesmo que un toureiro que só soupese tourear de capa, Manoliño defendéuse ben co capote. Moi froreado, moita galanura, moito rumbo nos pases de amor; mais, coa muleta, á hora de matar, sempre fallóu. Faltóulle arte e cencia pra rematar as faenas."

Silvio Santiago. Villardevós, Ed. Galaxia. Biblioteca Básica da Cultura Galega,  nº 40; 1982. Páx. 176.