"Pra non dar que sospeitar, o Joaquín colléu o camiño de Vilardebós, e sentóuse onde lle parecéu que ninguén o vía. Con noite pecha, foise achegando outra vez ao pueblo. Demoróuse na entrada hasta as dez e cuarto. Entonces camiñóu dereito á casa da moza. Non ruxía unha alma nas calles.(...)
O Joaquín atopóu a porta da cociña e fuxíu coma unha centella.
-¡Non é un home! ¡Élle o demo, mi madre! ¡Teña coidado, que agora dáselle por deitarse coas mulleres! Inda mo dixeron onte en Vilardebós."
Silvio Santiago. Villardevós, Ed. Galaxia. Biblioteca Básica da Cultura Galega, nº 40; 1982. Páx. 168-169.
No hay comentarios:
Publicar un comentario