"Pareceume que me atopaba mal e que me ía marear, non polas curvas e contracurvas daquela estrada estreita que escorregaba como unha serpe, dando voltas en zigzag, desde os altos de Beiro ata uns quilómetros antes da cidade. Fixen un esforzo para recuperar a calma e novamente empecei a recordar.
Recordaba a Carlos no verán de 1960, chegado había pouco a Beiro para pasar as vacacións."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 116.
No hay comentarios:
Publicar un comentario