A pamela branca

"Cando rematei de posar, a iso das doce da mañá, fun á cociña para beber un vaso de auga e a criada Susa díxome que Carlos estivera preguntando por min e que debía de andar polo Carpazal, que o vira saír pola porta do patio había uns quince ou vinte minutos. Collín a pamela branca e baixei. Mamá estaba lendo na solaina e levantouse para falar comigo. Díxome: "Esa pamela quédache moi ben. ¿A onde vas?" Respondinlle que ía ata o Carpazal, a ver se Carlos andaba por alí."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 116-117.