Aqueles ollos de curuxa

"Cando estaba dicindo isto, por entre as árbores da Carballeira da Fonte, sen que se escoitase antes ningún ruído de pasos, xurdiu como se fose unha aparición tía Mercedes.(...) Cando chegou á altura da fonte, a tres ou catro metros do asento de pedra onde nos atopabamos, mirou para o criado Anselmo con aqueles ollos de curuxa que puña cando se enfadaba..." p.99

"...pero entón apareceu mamá, que viña cantando, tapándose do sol coa sombrilla branca, e preguntando xa desde lonxe, antes de entrar na Carballeira da Fonte, se o estabamos pasando ben." p.101

"Logo díxome que en Bóveda a súa nai ía moito á igrexa, pero a chorar." p.103 

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011.