Como un trofeo

"Estaba desexando que acabase o xantar para volver ao Carpazal e esperaba tamén que Carlos me volvese falar como sempre e que puidésemos comentar o que pasara con Alexandra, aínda que sospeitaba tamén que non mo quería contar."   páx. 136

"E logo engadín: "A primeira vez que souben que estiveras con Alexandra na Fontemoura pensei que ti te converteras tamén nun traidor, como tía Mercedes e papá e a túa nai"."  páx. 139

"Entón pregunteille a Carlos se se acordaba do día aquel que el matara a paus unha cobra enorme no pedregal do regato que atravesaba o Niño da Cobra, e que decidira levarlla ao cura, como un trofeo." páx. 140

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011.