"Se a pesar de todo o chaman para que renda contas un par de veces ó ano ou para recriminarlle algunha acción, é para silenciar os reproches dalgúns membros da familia, que cada vez que os visitan aproveitan para recordarlle que el ten obriga de velar polo patrimonio dos pais, que esa non é maneira de seguir o mandato deles, tan amantes das terras de Sabucedo, e que tampouco está ben que os paisanos anden dicindo por aí que o administrador se burla e aproveita da bondade ou a debilidade do amo."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 50.
No hay comentarios:
Publicar un comentario