"...aínda sen armas nin xente, ata que conseguiu entrar en contacto con outra banda que operaba pola parte de Xinzo de Limia, capitaneada por Carmen de Sandiás, que levaba canda ela a dous fillos pequenos, un deles de non máis de dez anos. Foi precisamente a un destes rapaces, tal como explicou o comandante Eloi, a quen el mesmo lle salvou a vida, e non o capitán Sánchez, como se dixo, despois de que fose capturado o día dos sucesos do cuartel nun portal da Praza das Mercedes, cando o inspector Ferreiro, nervioso pola tensión que acababa de pasar, parecía disposto a escacharlle a cabeza dun disparo."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 47-48.
No hay comentarios:
Publicar un comentario