O Xardiñeiro, 57

AS FROLES

Eu collín as tuas froles ¡ouh mundo!

Estreiteinas contra o meu peito e as espiñas desgarráronmo.

Cando baixóu o día e rubiron as tenebras, atopei qu´a frol hachábase murcha, mais qu´aínda ficaba o dôr.
Terás aínda moitas froles ¡ouh mundo! froles recendentes e orgulosas, mais que teñen o seu aguilón como inseutos treicioneiros.

Pra mín pasóu o tempo de recoller as tuas froles; e durante a noite moura non haberá recendo de rosas no meu leito; mais o dôr terá de ficar…”

          (Vicente Risco, A Nosa Terra, nº 47-48, 10 de marzo de 1918) 

 (Autotraducido por Tagore do orixinal bengalí,  The Gardener, 1913)

                                            (Zenobia Camprubí, El jardinero, 1917)