"El aproveitou a confusión do amigo para engadir que en cuestións de poder, resultaba fácil equivocarse, confundindo a debilidade coa intelixencia. Se lera a Vicente Risco, sabería que un pobo tan pouco agresivo como os xudeus, que nunca se rebelaron contra os seus verdugos, que pasaron a vida laiándose dos seus males, eran o pobo máis forte do mundo, os verdeiros destructores do núcleo ideolóxico sobre o que se asentaba a civilización cristiá."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 201.
No hay comentarios:
Publicar un comentario