O amparo fresco das árbores e das sombras

"Era no verán, antes de comer, coa calor, que ata aquel momento se mantivera fóra da casa, contida polos anchos muros das paredes, penetrando xa en forma de aire enrarecido e cálido no interior. Referíndose precisamente ó bochorno que se empezaba a sentir, dixo el que aquel ambiente caluroso o levaba a revivir a mesma sensación que experimentara uns días antes, cando durante un paseo polo bosque da Fontemoura, buscando o amparo fresco das árbores e das sombras, Mariana perdera o sentido e estivera a punto de morrer."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 187.