"El sempre sospeitou que aquel castigo, do que nunca lle deron unha explicación satisfactoria, lle fora suxerido polo gobernador civil ó director como consecuencia dun artigo no que el se permitiu facer algúns comentarios irónicos, expostos dunha maneira enrevesada e cabalística, sobre un proxecto elaborado polo Delegado Provincial de Sindicatos que pretendía facer o río navegable. Ó día seguinte, o propio Teodoro Bugallo sacou unha nota firmada co seu nome e apelido na que eloxiaba aquel plan, do que estaba convencido de que se habían derivar algúns beneficios económicos importantes para a industria local, especialmente para a rama dos cortadores de madeira."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 171.
No hay comentarios:
Publicar un comentario