Dun soño vivido entre néboa

"Cando el estaba recordando en voz alta unha tarde que pasaran xuntos na aldea, o día que lle confesou que Mariana se estaba convertendo para el nun recordo cada vez máis incerto e lonxano, como se fose un personaxe dun soño vivido entre néboa, ela púxose de pé, dixo que lle doía a cabeza e atravesou o comedor cos pasos rápidos."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 167.