Fronte por fronte da cornucopia

"Reaccións como aquela, en adiante non serían novas para ela. Unha tarde de verán, na casa dos Vallejo, na Limia, pola festa das Neves, na primeira semana do mes de agosto, despois de tomar o café, cando os anfitrións se retiraron a durmir a sesta, quedaron eles os dous sós no salón, sentados no sofá do fondo, xusto fronte por fronte da cornucopia que ocupaba o centro da parede que daba á solaina."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 152-153.