"¿Que estudiante non escoitou aló en Santiago dos vermellos lábeos da costureira a quen cortexaba, as frases de "non me fío que eres dos graxos da Burga"? ¿Que fillo de Ourense non se lembra dos receos con que foi mirado polas mozas nas romaxes da nosa terra, e dos contratempos con que tivo que loitar dinantes de se facer dono do seu corazón, soilo por ser dos da Burga, como nos chaman?
Valentín Lamas
Carvajal: “Os graxos da Burga”, Gallegada. Tradiciós,
costumes, tipos e contos d´a terriña, Tomo I, Imprenta d´O Eco de Ourense,
1887, páx.95
No hay comentarios:
Publicar un comentario