Metía medo aquel home escuálido

"Aurelio Andrada saíu galopando pola porta do pazo como outrora. Puña a voar a crina de Lusco e a súa cola ondeante. Un aire de amencer dáballe no rostro, era quen de saltar valados e penedos con furia. Furia, frenesí que estrañamente diminuían o odio, ao chegar ao barrio vello, ás rúas percorridas polos esmorgantes.

 Ao velo, foron pechando todos os garitos, os prostíbulos e as tabernas. Metía medo aquel home escuálido, coas barbas enxameadas en sangue, e os ollos acesos de desesperación. Os cascos de Lusco resoaban nas vellas pedras ourensás como disparos, anuncios asasinos, presaxios de mortes. E a lúa escondíase, a xeada caía e a fera non durmía.

 Non era nos garitos da cidade onde os ía atopar."

Mª Xosé Queizán, A boneca de Blanco Amor, ed. Galaxia, Vigo, 2014, páx.138