Os bafos das burgas

"Os bafos das burgas ourensáns afogábano. A cidade e a súa xente provinciana impedíanlle mesmo respirar. Non se lle pasaba pola mente abrir un gabinete médico nese ambiente. A súa ansia era marchar de alí, a poder ser moi lonxe.

  A forza centrípeta dos Andrada impedíalle facelo. Tamén o cariño pola nai. Non quería deixala soa. Chegaría a ocasión. Coa indolencia da estirpe, paseaba polo Xardín do Posío ao paso lento de Fina, a quen lle diagnosticaran unha doenza de corazón."

Mª Xosé Queizán, A boneca de Blanco Amor, ed. Galaxia, Vigo, 2014, páx.69-70