O gosto moruno

"Conque iamos a casa da Xurela, e os dous rapaces do xofre entraron adiantándose sin nos agardar. Xa viñeran falando as porcalladas de sempre: (...)

-A min un non me chega a un dente. Aínda non lle me arrimo e zas... Nin lles podo coller a sustancia. O primeiro non o debían cobrar que non leva traballo ningún.

-Pra min é como si se mexase.

-Eu voume quedar algunha vez de dormida i estar toda a noite...

-Non te deixa.

-¿Que? Un paga toda a noite pra facer o que queira da muller. O Marcial, da Estación, díxome que até fixera cunha o gosto moruno."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 310-311, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)