De ano en ano, na cidade

"Entón os oradores asañábanse cos concellais, coas tarifas da luz, cos fielatos de consumos, co precio do pan, e co director de El Eco del Calvario (que non pubricaba reseña do Primeiro de Maio, como si a meirande xuntanza de xente que se vía, de ano en ano, na cidade, ocurrise nas Quimbambas...);

 (...) E o Manolo Mouriño, da fundición do Malingre, coa súa voz de seixos remexidos e seu xenio acedo: "No comenzo diste mes de María, polo visto nai de Deus e dos ricos e madrasta dos pobres de pidir e dos probes de traballar, que somos nós..."."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 300-301, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)