Churriana, das de a peseta

"Tamén disque cando era mozallona i andaba nas casas principales (gabábase de telas percorrido todas), fora moi boa e servicial, e disque que se fixera mala porque parira do máis novo dos Madamitas, os que tiveran o comercia na rúa do Bispo Odoario (que sempre o negou). E que a filla fóraselle, sendo aínda moi rapaza, cunha lerchona que a levara pra Vigo, co gallo de lle adeprender pra peinadora, e que dempois de andar moito tempo arrastradiña (que até chegaron a chamarlle Elena a fodona) metérase churriana, das de a peseta, das do calexón da Falperra; que aseguraban fora unha grande perda, porque era moi xeitosa e de boas carnes."

Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "O noxo", páx. 27