"No relato titulado "A arrasadeira", un rapaz do señorío quere ir a unha arrasadeira e pídelle a Pepe o Roxo, xefe dunha pandilla, que o deixen ir con eles. Despois de moitas deliberacións por parte destes, é admitido na aventura. Unha noite, aproveitando a ausencia dos pais, van roubar os figos á horta do Abade das vellas. Despois de saltar o muro da finca, agardan a que os habitantes da casa se deiten. Logo agatuñan todos ás árbores, menos el, que obedecendo as intruccións de Pepe, recolle os figos nunha saqueta. De súpeto, dous tiros rasgan o silencio da noite e os rapaces saen zoando. Na fuxida, o protagonista bate coa cabeza contra o muro. Cando recobra o sentido, está arrodeado por dúas vellas e dous homes que falan entre si. Ó pé do ferido montan unha discusión sobre a identidade do rapaz descalabrado. As vellas non dan creto a que sexa "o máis novo de dona Felicitas". O xuízo do home da carabina, que di que non se debían facer distincións en cousas de rapaces, foi o que o reconfortou."
Xavier Carro, A obra literaria de Eduardo Blanco-Amor, ed. Galaxia, Vigo, 1993, páx. 101-102
q feo
ResponderEliminar