En oración no aire

“O seu testimuño di así: “O santo quíxose estrenar no mesmo momento  da sua morte erguéndose en oración no aire, coas mans dereitas, a dous metros do chan, no medio e medio das chamas que o queimaban; (…) e convertíu a un pecador grandísimo de Porto Quintela ao que somentes lle quedaban por facer dez pecados de tódolos que permitíu Noso Señor que houbera neste mundo e no outro; volveulle o brazo a un toco que o perderá nunhas obras de cantería e que levaba catro anos pedindo esmolas polas feiras; e permitíu que un lobo devolverá tres homes que comera”.”

Carlos Casares, “San Pedro Novo”, de  Os escuros soños de Clío, edicións do Cerne, Santiago, 1979, páx. 118-119.