Borrentos no medio da canícula

"Desde a fiestriña do landó iba Ilustrísima contemplando a alegría matinal das rúas, insensible ao sermón que ao seu lado lle botaba don Xenaro sobre os peligros que no vran asaltan ás almas. Ao pasaren pola barronca, puido divisar ao lonxe, borrentos no medio da canícula, non menos de dúas ducias de mozos que se bañaban no río. Sentíu entón unha especie de chamada sensual e pagana que o obrigou a recitar para si un xaculatoria. Aquela visión facíalle mais dolorosa aínda a visita que naquel momento emprendía. Non lle gustaba misar na capela das monxas durante os meses de vran. Iba unha calor insoportable e ademáis era incapaz de afacerse ao recendo aquel a erbaluisa que impregnaba todo o convento. E por se fora pouco, Sor Sabina."

Carlos Casares. Ilustrísima.Ed. Galaxia, 1980. 3ª edición, novembro 1986, páx. 19.