O susodito puxera un ovo

"A primeira foi que un día se correu pola parroquia adiante o rumor de que o susodito puxera un ovo. (...) Era máis ben pequeno, non exactamente de paxaro, pero tampouco de galiña, igual que aqueles que a súa nai chamaba "ovos de galo".

(...) Pasada unha semana, unha tarde, cando viña de apañar unha pouca ferraña dunha cortiña, ó pé mesmo da lagoa de Antela, pouco antes de chegar a casa sentiu unha dolor forte nos cadrís, que en primeira instancia atribuíu ó peso do feixe que cargaba, pero que logo advertiu que novamente se trataba dun asunto de poñer. Volveu á horta, colocouse no sitio de sempre, escoitou o mesmo estrondo da vez anterior, comprobou o resultado e descubriu que se trataba do mesmo. Desta vez, o ovo era un pouco máis grande, de casca morena e con pintiñas azuis, dos que o seu pai chamaba "ovos de serpe".

Carlos Casares, O galo de Antioquía, de. Galaxia, 2003, páx. 14.