viernes, 6 de enero de 2017

Lolo anda en bicicleta (1996)

"Como consecuencia do desgusto, aquel ano, ao pobre Lolo, en vez da bicicleta que pedira, os Reis botáronlle carbóns."

Carlos Casares. Lolo anda en bicicleta. Colección No País dos Contos, editado polo xornal El País, Madrid, 2007, páx. 8

EDICIÓNS:



-1996, novembro: 1ª edición, Galaxia, Colección Bambán, nº1. Con ilustracións de Manuel Uhía,

que foi galardonado en 1997 co Premio Rañolas  ao mellor libro ilustrado do ano.


   - 1992: neste ano apareceu unha primeira versión co título "Lolo aprende a andar en bicicleta" no segundo volume do libro Os contos da campaña (1992) con motivo da VII Campaña de Fomento da Lectura organizada pola Xunta de Galicia.


-2004, agosto: 2ª edición: Galaxia, colección Árbore, nº 1. Coas ilustracións de Manuel Uhía, aínda que mudando a imaxe da capa.

 2007, decembro: 3ª edición, idéntica á do ano ano 2004, neste caso editada polo xornal  El País en colaboración con Galaxia, inaugurando a colección "No País dos Contos".



TRADUCIÓNS
-La bicicleta de Lolo. Ed. Bromera, Alzira, 1996. Tradución ao valenciano de Avel.lí Llinac. (Existe outra edición do mesmo ano na editorial de Valencia: Tándem)

-Lolo va en bicicleta. Ed. La Galera, Barcelona, 1996. Tradución ao catalán de Jordi Vidal.

-Lolo bizikletan dabil. Ed. Elkar, San Sebastián, 1996. Tradución ao euskera de Joxantonio Ormazabal.
 


-Lolo anda en bicicleta. Ed. La Galera, Barcelona, 1998. Tradución ao catalán de Blanca Cassany. . (Existe outra edición de 1996 na editorial de Valencia: Tándem)

ADAPTACIÓN TEATRAL

-2010: A Escola Superior de Arte Dramática de Galicia fai unha adaptación teatral baixo o título: "Lela anda en bicicleta".
 

"...Casares deu a lume o conto Lolo anda en bicicleta que inaugurou a colección "Bambán". Nel nárrase como o neno protagonista supera a súa desilusión por non recibir como agasallo de Reis unha bicicleta ao romper a distancia co mundo adulto dos pais. Esta contraposición adultos/infancia acentúase a través da ollada humorística e paródica, que serve para ridiculizar as actitudes e incapacidades dos maiores fronte á destreza do neno protagonista, e premiar o esforzo, a valentía e a obediencia, coma nos mellores contos clásicos."




Blanca-Ana Roig Rechou (coord.), Historia da Literatura Infantil e Xuvenil Galega. Ed. Xerais, 2015, páx. 191-192

CARLOS CASARES: LETRAS GALEGAS 2017
 
 


No hay comentarios:

Publicar un comentario