“Manuela chámase
como a min me chamaran nun principio, como se me chama a de dentro. (...) A
filliña, a Petronila, Petra que lle chama ela, faille de espello e de lembranza
do pasado, así era, mira ti, así era eu aos seus mesmos anos, que fresca, que
doada de enganar, que espanto. E Petriña é nena linda e sabia e rideira pero
nena ao cabo, e aí dentro desa cousa xa van todos os perigos.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario