“As primeiras que
matei foi Petra, filla de Manuela, e logo a ela mesma e a súa irmá Bieita co
seu fillo Francisco, un neno moi bo. Antonia Rúa e Peregrina foron xuntas e non
tiñan que ver coas outras dúas. Despois foi Xosé, fillo de Xosefa e Xosefa
mesma.
Logo tivo que ser María, filla tamén de Bieita
e que quedara na miña casa. Pero hai máis. Porque os lobos, eu e Antonio e don
Genaro, estabamos inchados de fame e forza, porque a lúa nos facía
envorcallarnos polo chan e facernos feras, duplicábasenos o tamaño do espinazo,
faciámonos sensibles a calquera cheiro, sabor ou ruído.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario