Asasinados/as

Petra e a súa nai Manuela García Blanco foron as primeiras en emprender a marcha. Foi no outono de 1846. A rapaza tiña 15 anos, a súa nai 47 e Romasanta 36.

Benita, a irmá de Manuela, é a seguinte en probar fortuna tras a boa vida que, ao parecer, leva en Santander a súa irmá. Non tarda en probar ela fortuna en compaña do seu fillo Francisco. Era marzo de 1847, Benita tiña 34 anos e o seu fillo 10.

Tres anos pasaran ata o seguinte asasinato. Será Antonia Rúa, comadre de Manuela, e con quen Romasanta tamén mantivo algún tipo de idilio.  Será a finais de marzo ou principios de abril de 1850 cando marche xunto a súa filla Peregrina. Antonia ten 37 anos, tres menos que Romasanta, e Peregrina tan só tres.

José, sobriño de Manuela, que conta con 21 anos, será o seguinte en busca da cidade cántabra onde están dous dos seus primos xunto as súas tías.  Será en outubro de 1850 e neste caso emprenderán a viaxe desde Laza.

A  principios de xaneiro de 1851 será Josefa García, a nai de José, e irmá de Manuela e Benita, quen queira seguir os pasos que marca Romasanta. Era a maior de todas as vítimas, tiña 50 anos.

Do único caso frustrado que temos noticias é o de Manuel Fernández, coñecido como “Surtú”, sobriño político das García Blanco, que no mes de marzo do 51 ía emprender viaxe, pero finalmente viuse abortado.

En xuño de 1951 Romasanta decide levar a Santander a María, filla de Antonia Rúa, de quen se sospeitaba puidera ser a súa filla, e que parece quedara baixa a súa custodia despois da marcha da nai, aínda que vivía cuns tíos. Contaba con doce anos.