“Din xentes de
Nombela que xa o prenderon, que non puido escapar da trampa que lle puxeran.
Era pouco esfolalo e facerlle o mesmiño que lle fixo a esas pobres mulleres,
que cantas din que eran, sete? Esas que
se saiba, seguro que haberá outras que quedan caladas e non se sabe delas. A
fame dos lobos é vella e eles mesmos viven tanto tempo como os humanos, desde
que deixan a teta comen asasinando.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario