"Só cando penso na últimas horas que pasamos xuntos, antes da súa morte, durante o paseo que demos no seu auto deportivo pola noite, a longa conversa que mantivemos parados na curva que hai antes do túnel de Quintela, ou na baixada de San Vitorio, e os sucesos que viñeron a continuación, neses instantes vénme á cabeza a idea de que Carlos o destruíu todo inutilmente co tiro que se pegou na bañeira."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 14.
No hay comentarios:
Publicar un comentario