Inquietude

"Senteime de costas ao río, pero desde a posición que ocupaba, vía o interior do salón, que estaba en penumbra, e sentín que aquela visión, despois da morte de Carlos, me producía unha inquietude que en pouco tempo se converteu nunha angustia que me empurraba a berrar. (...)

  Despois, aínda escoitei voces no camiño, oín a un mozo que madicía a súa sorte con frases arrastradas de borracho e percibín de lonxe o ruído do tren, abaixo, no val."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 20.