O disparo daquela noite

"Desde que escoitei o disparo pola noite, eu non tiña na cabeza outra imaxe que aquel rostro que fora asaltado nuns instantes pola brancura da morte, que se estendeu pola súa pel como un sudario de neve, e non quería perdela, talvez porque me daba a sensación de que necesitaba entender o que encerraban aquelas faccións inertes e ríxidas antes de comprender de novo o que foran os anos que eu vivira ao lado de Carlos naqueles veráns de Beiro que tiñamos pasado xuntos desde nenos. O disparo daquela noite alteraba de pronto o noso mundo, sempre tan luminoso..."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 24.