"Non obstante, porque fora aquel un día de temperatura suave e porque a claridade do ceo non desaparecera aínda do aire da noite, limpo e transparente como o río que corría uns centos de metros máis abaixo da nosa casa, non resultaba probable que aquel ruído fose o que eu estaba pensando. Só uns minutos máis tarde, ao aclararse o que acababa de suceder, foi cando se me cravou na cabeza a idea de que un disparo de pistola é como o ruído dunha noz grande que se casca sobre unha mesa cun golpe seco e preciso."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 11-12.
No hay comentarios:
Publicar un comentario