"Falou tamén o xefe dos bombeiros, que dixo que a pesar de que a intervención do servicio fora case inmediata, dada a proximidade entre o parque e o edificio afectado, separados menos de cincuenta mentros un do outro, non se puidera evitar a morte das persoas falecidas, sorprendidas polo lume durante o sono e impedidas ademais, dada a súa condición de mendiños enfermos e depauperados, para valerse por si mesmas."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 14.
No hay comentarios:
Publicar un comentario