Ós rebolos

"pero poñéndose novamente de pé pasados uns minutos e protestando de que tragara polvo e tiña que chuspir, para a cal necesidade obtivo autorización dos individuos que o vixiaban, ós que probou aínda unha terceira vez antes de que se confiasen e puidese el pegar un salto ó chegar á curva que chaman da Fontela, por onde caeu ós rebolos ata bater co lavadeiro que hai na entrada da ermita de San Lourenzo, a parede do cal o amparou dos primeiros tiros, botándose logo polos socalcos da ribeira abaixo en procura do río, concretamente das espadanas do Pozo Caión, onde estivo agachado, coa auga polo pescozo"

Carlos Casares, Os mortos daquel verán, ed. Galaxia, 1ª edición, Vigo, 1987, páxs. 165.